Po ośmiogodzinnym locie z Warszawy do Pekinu i przesiadce w tymże ogromnym chińskim mieście przelecieliśmy Morze Żółte i po kolejnych dwóch godzinach w powietrzu wylądowaliśmy w stolicy Korei Południowej. Z lotniska Incheon do centrum Seulu dostaliśmy się kolejką Arex. Po 55 minutach byliśmy już w sercu miasta płacąc 4800 Wonów za osobę dorosłą. Przesiadamy się na metro fioletowej linii 5 i wysiadamy na stacji Jongno 3 ga. Gdybyśmy znali dokładnie rozkład ulic to nie musielibyśmy kluczyć prawie pół godziny dookoła naszego hotelu. Był on położony dosłownie 4 minuty od tej stacji. Wieczorem nikt prócz mnie nie miał już siły na zwiedzanie pięknego Pałacu Chang Deok Gung. Wstęp 3000 W, a zamknięcie o godz.18.30. Warto.

Walka ze snem spowodowana zmianą czasu opłaciła się. Wyruszyliśmy we dwoje z Dawidkiem (Ania i Hania poddały się siłom natury albo snu, jak kto woli) do Bukchon Hanok Village i do Pałacu Gyeongbokgung (wstęp 3000 W dla dorosłych i 1500 W dla dzieci). Przystanęliśmy nad rzeczką przy Cheong gye Cheong. Następnie po obiedzie w KFC (za dwa zestawy zapłaciliśmy około 10 000 W) metro zabrało nas do Lotte World Tower a potem do dzielnicy Gangnam. Każdy z przejazdów to koszt około 2000 W dla dorosłego i 1000 W dla dziecka. Wieczorem, obok naszego hotelu Seoul 53 Insadong, zjedliśmy smaczną pizzę za 8 000 W. Pokój hotelowy z dwoma dużymi dwuosobowymi łóżkami kosztował 35 000 W za dobę.

Przed godz.9.00 metrem dotarliśmy do Gwacheon National Science Museum. Warto tutaj spędzić cały dzień. To flagowe muzeum nowoczesnej techniki, gdzie Koreańczycy mogą się pochwalić najnowszymi technologiami. Jest mnóstwo atrakcji dla dzieci i przyjazna stołówka serwująca smaczne i niedrogie posiłki. Wstęp do muzeum to wydatek 4000 W dla dorosłego i 2000 W dla dziecka. Po 17.00 byliśmy z powrotem w naszym pokoju. Przejazd metrem z dzielnicy Insadong kosztował 2000 W dla osoby dorosłej i 1000 W dla dziecka (w jedną stronę). Deszczowy dzień w Seulu.

Wizytę w futurystycznym T.um muzeum zaplanowaną mieliśmy na godzinę 13.00. Spędziliśmy w nowoczesnym obiekcie firmy Sk ponad godzinę przenosząc się do roku 2048, gdzie miejskie pociągi jeżdżą z prędkością 1300 km/h, a podróże międzygalaktyczne są normalnością. Wstęp był bezpłatny, ale wymagał wcześniejszej rezerwacji internetowej. Po zjedzeniu obiadu w tradycyjnej koreańskiej restauracji – gimbap – 5000 W, ramen – 4000 W, powędrowaliśmy w kierunku wzgórza Namsan. Kolejką linową (9500 W bilet powrotny dla dorosłego) wjechaliśmy na taras obserwacyjny. Za kolejne 9000 W można było wjechać i zjechać na samą wieżę. Widoki z tarasów na pogrążający się w ciemnościach a jednocześnie rozświetlony kakofonią barw Seul były warte każdego wona.

Przed godziną 10.00 jechaliśmy już metrem linii pomarańczowej do stacji Express Bus Terminal, gdzie kupiliśmy bilety autobusowe do miasta Andong. 19 900 W kosztował przejazd dla osoby dorosłej, a 10 000 W dla dziecka. Podróż zajęła nam niecałe trzy godziny. Z Andong chcąc dostać się do wioski Hahoe musimy wsiąść do autobusu nr 246 odjeżdżającego sprzed stacji. Za 1300 W dostaniemy się w pół godziny do samego Hahoe. Spanie u mieszkańców w domach (zwie się tutaj minbak) waha się cenowo od 50 000 do 10 000 W. Dostaje się wtedy ładny, mały i czysty pokoik z matami i prywatną łazienką.

Hahoe to wioska wyglądająca trochę jak pięknie utrzymany skansen na pokaz, ale jak się okazuje jest to żyjąca wieś zamieszkana przez ponad dwieście osób. Śpimy u gospodarzy, których dom ma blisko 400 lat, a w okolicach są także nieco starsze. Płacimy 50 000 W za mały pokoik z łazienką, w którym mieszczą się cztery maty. Okolica jest bardzo malownicza. Wioska Hahoe umiejscowiła się w zakolu rzeki a dookoła otaczają ją pola ryżowe i wysoka skała po przeciwległej stronie rzeki. Rankiem wyruszyliśmy do Hahoe Mask Museum, małego, ale bardzo interesującego muzeum, gdzie właściciel zebrał kilkaset masek z całego świata. Podzielone są według kontynentów i  mają dodany interesujący opis. Bilet wstępu do wioski obejmuje także wejście do tego muzeum.

Obiad – makrelę, ryż i różne kiszonki – zjedliśmy w jednej z restauracji znajdującej się za budynkiem muzeum. Cena – 17 000 W. Dokładnie o godzinie 14.00 w piątki, soboty i niedziele wystawiany jest w pobliżu przystanku autobusowego spektakl z udziałem aktorów w maskach Hahoe. Ciekawa rzecz, warta zobaczenia. Spektakl jest bezpłatny.

Rankiem przepłynęliśmy promem przez rzekę okalającą wieś Hahoe. Cena biletu w dwie strony dla osoby dorosłej to 4000 W, a dla dziecka 3000 W. Na drugim brzegu usytuowana jest Akademia Konfucjańska i Biblioteka oraz kilka mniej znaczących budyneczków. Na wycieczkę warto przeznaczyć 1-2 godziny a na koniec wizyty polecamy wspiąć się na samą górę do punktu widokowego, skąd można oglądać całą okolicę – Hahoe, pola ryżowe i wijącą się jak wąż rzekę. Na obiad wybraliśmy się w to samo miejsce co wczoraj czyli do jednej z restauracji za Muzeum Masek. Makrela z ryżem dla czterech osób – 17 000 Wonów. Po południu spacerowaliśmy po Hahoe i dotarliśmy do jedynego kościoła chrześcijańskiego w wiosce.

O godz. 9.20 odjeżdża autobus linii 246 do Andongu. Deszcz padał dość mocno i kierowca nie zauważył nas na przystanku odjeżdżając w pośpiechu. Zostaliśmy zmuszeni czekać kolejne 50 minut na następny autobus. Kiedy dotarliśmy do Andongu zakupiliśmy bilet za 18 000 W (osoba dorosła) do Busanu. Dwie i pół godziny jazdy i już wysiadaliśmy na dworcu autobusowym w północnej części Busanu przy stacji metra Nopo. Stąd za 1600 W można dostać się na stację przy plaży Haeundae. Nasz hotel Elly Guesthouse zlokalizowany jest dwie przecznice od pięknej plaży. Płaciliśmy 50 000 W za pokój, w którym mieszczą się trzy duże maty na podłodze. Łazienka jest wspólna dla dwóch pokoi. Woda w oceanie jest bardzo zimna, ale czysta. Kolacja w McDonaldzie – BigMac menu to wydatek 4900 W.

Rano plaża Haeundae. Słońce mocno paliło. W międzyczasie skorzystaliśmy z pralni, gdzie samodzielnie można używać pralek i suszarek. Koszt 5500 W za pranie i tyleż samo za półgodzinne suszenie. Obiad zjedliśmy tym razem w Subwayu. Mała kanapka 4600 – 5200 W, a duża około 8000-9000 W. Po południu trzema liniami metra dotarliśmy do przystanku Beomeo-sa, skąd taksówką za 5000 W dojechaliśmy do samej świątyni Beomeo-sa na północy Busanu. Wstęp bezpłatny. Pięknie położony na wzgórzu kompleks świątyń prezentuje się wspaniale. Bogato zdobione dachy i ściany świątyń wyróżniają się na tle zieleni drzew porastających zbocza gór. Ze wzgórza zjechaliśmy autobusem (1300 W za osobę) do stacji metra. Wieczorem, jak już ściemniło się, przespacerowaliśmy się wzdłuż plaży. Oświetlone wieżowce stojące zaraz przy piasku robią niesamowite wrażenie.    

Od rana lał deszcz. Lał właściwie cały dzień. Podobno łagodniejszy tajfun przechodził niedaleko wybrzeża koreańskiego pomiędzy japońskimi wyspami a właśnie Koreą Południową. Pojechaliśmy więc do galerii handlowej przy Centum City. To podobno największy wielkopowierzchniowy kompleks sklepów na świecie.  Mała pizza w jednej z restauracji to wydatek 6000-7000 W. W galerii zlokalizowana jest ogromna księgarnia, ale niestety 99% książek jest w języku koreańskim. Pomimo tego ilość pozycji na sprzedaż robi wrażenie. Taksówką za 5000 W wróciliśmy do naszego hotelu Elly Guesthouse.

Ostatni dzień w Korei Południowej. Metrem dotarliśmy na Jagalchi Market. To faktycznie miejsce niesamowite – chyba większość stworzeń morskich, żyjących w koreańskich wodach jest wystawiona tutaj na sprzedaż, w dużych zbiornikach, gdzie woda prosto z morza przelewa się sprawiając, że wszystkie ryby i skorupiaki są świeże. Jest tutaj także mnóstwo restauracji serwujących te morskie przysmaki. Za 10 000 W za osobę zjedliśmy smaczną, smażoną rybę z ryżem i dodatkami kimchi oraz innymi warzywami i glonami. Wracając zatrzymaliśmy się na plaży Gwangalli. Kolacja w Subway’u.

Taksówką za 25 000 dotarliśmy do lotniska Gimhae, skąd linie JinAir z ponad półgodzinnym opóźnieniem zabrały nas do Japonii.