Polecieliśmy do Cancun, bo tak najtaniej, a stamtąd już tylko kilka godzin drogi do granicy. Chcieliśmy zobaczyć jak wygląda ten mały kraj, któremu Baron Bliss przekazał ogromny majątek.

W Belize planowałem zobaczyć trzy miejsca: Lamanai – miasto Majów położone nad rzeką New River, wyspy Ambergris Caye wraz z Caye Caulker na rafie koralowej oraz rezerwat przyrody Cockscomb Basin. Bardzo chciałem podejrzeć także życie belizyjskich mennonitów, protestantów o korzeniach holenderskich mówiących ciekawą odmianą niemieckiego.

Do 1973 roku kraj ten nosił nazwę Honduras Brytyjski i był pod panowaniem Anglików. Z tego też powodu dzisiaj urzędowym językiem jest angielski. Nie oznacza to jednak, że osoby znające brytyjską lub amerykańską odmianę tego języka będą mieli łatwość w porozumiewaniu się. Belizyjczycy używają mieszanki angielskiego z kreolskim co w praktyce bardzo utrudnia komunikację. Wiele osób mówi po hiszpańsku i jest to zrozumiała dla Europejczyków wersja tego języka.
Pełną niepodległość Belize uzyskało w 1981 roku i weszło w skład brytyjskiej Wspólnoty Narodów.
Dzisiaj kraj ten zamieszkany jest przez niecałe 300 tysięcy ludzi, głównie murzynów, mulatów i metysów, którzy stanowią 75% społeczeństwa. Jedną dziesiąta stanowią Indianie, potomkowie Majów, a Garifuna stanowią około 8% populacji.

Belize jest stosunkowo biednym państwem. Większość autobusów komunikacji międzymiastowej to zdezelowane i obdrapane amerykańskie “school busy”
Płynąc w górę rzeki New River można spotkać ciekawskie małpy, które nie pogardzą żadnym jedzeniem.