Wylądowaliśmy w Taszkencie około trzeciej w nocy. O siódmej rano odlecieliśmy do Urgench. Z lotniska taksówka do Chiwy kosztuje 10 usd. Na tej trasie jeździ także trolejbus, ale zajmuje to bardzo dużo czasu, więc nawet nie braliśmy tego rozwiązania pod uwagę. Zatrzymujemy się w hoteliku Mirzaboshi zlokalizowanym w obrębie starego miasta Itchan Kala. Koszt to 10usd za osobę w czystym pokoju dwuosobowym (często akceptują w hotelach dolary). Piwo kosztuje 4000-5000 sumów za 0,5 litra. Stare miasto w Chiwie to właściwie jedno wielkie muzeum, do którego trzeba zapłacić wstęp (10usd), jeżeli chcemy odwiedzać poszczególne medresy i inne budowle. Nie zaglądając do nich możemy przespacerować się ulicami nie płacąc za nic. Dodatkowo płaci się wstęp na najwyższy minaret w mieście – 3000 sumów za osobę. Plov (tradycyjne danie uzbeckie oparte na ryżu) w restauracji kosztuje 5000 sumów.

Na krótką wyprawę do serca Azji Centralnej wybraliśmy się we dwójkę, Szymek i ja. Biurokracja związana z otrzymaniem wiz wjazdowych i ich ceny mogą łatwo odstraszyć potencjalnych zainteresowanych regionem podróżników. Początkowo w planie była także wizyta w Turkmenistanie, ale po przeliczeniu kosztów zrezygnowaliśmy i zostaliśmy przy pierwszym wariancie zakładającym zobaczenie Uzbekistanu. Po miesiącu oczekiwań otrzymaliśmy paszporty z wizą i mogliśmy wsiadać do samolotu.

Wynajęliśmy taksówkę (130 usd do podziału na 3 osoby) i z poznanym wcześniej Anglikiem ruszyliśmy do Mujnaku i zamków starożytnego królestwa Khorezm. Ta całodniowa wycieczka zajmuje minimum 14-15 godzin, z czego większość spędzimy w aucie. Warto zabrać prowiant, bo trudno o jakąś jadłodajnię po drodze. W samym miasteczku Mujnak trzeba zobaczyć cmentarzysko statków i zamkniętą fabrykę konserw. Naprzeciwko zamku Ayaz Qala jest kemping z yurtami, gdzie po wcześniejszym telefonie i uprzedzeniu właścicielki o naszej wizycie,  możemy zjeść smaczny posiłek. Kosztuje to 10 usd za osobę. Widoki z kempingu na okolicę są niesamowite. Można tutaj przenocować.

Po wylądowaniu w Taszkiencie przesiedliśmy się na samolot uzbeckich linii lotniczych lecący do miasta Urgench. Dalej taksówka zawiozła nas do starego miasta Itchan Kala w Chiwie. Moim zdaniem to najciekawsze i najładniejsze miasto na jedwabnym szlaku w Uzbekistanie.

Pojechaliśmy wynajętą taksówką za 70 usd (4 osoby), tym razem z parą Włochów, do Bukhary. Droga jest w fatalnym stanie, ale budują obok nową. Podróż zajęła nam 8 godzin i wieczorem dotarliśmy do głównego placu Lyabi-Hauz, przy którym zatrzymaliśmy się w hotelu Nodirbek za 10usd za osobę w klimatyzowanej dwójce. Przy placu, na którym mieści się oczko wodne, znajduje się restauracja serwująca uzbeckie przysmaki. Piwo – 5500 sumów, mięso z ziemniakami – 9000 sumów. Zatruliśmy się tutaj czymś i odczuwaliśmy skutki tego aż do powrotu do kraju.

Mujnak w przeszłości był głównym portem i przystanią rybacka Uzbeckiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej założonym na półwyspie na południowym brzegu Jeziora Aralskiego. Dzisiaj, na skutek wysychania zbiornika, jest to mała osada oddalona o blisko 200 kilometrów od linii brzegowej zamieszkana przez kilkaset osób nie mających nic do roboty poza piciem alkoholu i wałęsaniem się po opuszczonych budynkach.

Zwiedzaliśmy Bukharę. 5500 sumów zapłaciliśmy za wstęp do Arki. Dodatkowo można wynająć przewodnika, posiadającego ciekawą wiedzę . Za 5000 sumów spędzi z nami 1-2 godziny opowiadając o historii miejsca. Za wstęp do medres np. Ulugbeka płacimy z reguły 1000 sumów. Trzeba uważać komu się robi zdjęcia. Ja musiałem skasować fotografię, którą zrobiłem panu sprzedającemu bilety wstępu. Pod koniec dnia, kiedy słońce już zachodziło udaliśmy się wąskimi uliczkami do Char Minar z czterema fotogenicznymi wieżami.

Porzucone kutry rybackie, które kiedyś stanowiły źródło dochodu całych rodzin straszą dzisiaj przyjezdnych stanowiąc straszną pamiątkę destrukcyjnych działań sowieckich inżynierów. Chcąc nawodnić pola bawełny budowali setki kanałów, które praktycznie pozbawiły wody zasilającą Jezioro Aralskie rzekę Amu-darię.

Mając niewiele czasu, a chcąc zobaczyć miasteczko Shakrisabz, wynajęliśmy taksówkę za 80 usd (2 osoby) za przejazd z Bukhary do Samarkandy. W samym Shakrisabz, które jest uważane za miasto, w którym wychował się Timur, zatrzymaliśmy się na dwie godziny oglądając pozostałości potężnego Pałacu Ak-Saray i meczet Kok-Gumbaz (wstęp 5000 sumów). Było bardzo gorąco, wodę piliśmy litrami. Butelka 1,5 litra kosztuje od 1000 do 2000 sumów w zależności od miejsca.  Późnym popołudniem dojechaliśmy do Samarkandy i zatrzymaliśmy się bardzo blisko placu Registan w hoteliku Bahodir za 9 usd za osobę w pokoju dwuosobowym. Właściciele byli bardzo mili i gościom podawali darmową herbatę i melony.

Zdecydowana większość terytorium Uzbekistanu to równiny. Jadąc z Shakrisabz, miasta rodzinnego Timura, do Samarkandy zbliżamy się do granicy z Tadżykistanem i przejeżdżamy przez przedgórza i góry dochodzące do 2000 m n.p.m.

Odwiedziliśmy Meczet Bibi-Khanum i mauzoleum Timura Guri Amir. Wstępy 5000 sumów. Obiad zjedliśmy w jednej z restauracji naprzeciwko Registanu. Rosół i ryż z warzywami kosztował 6000 sumów, piwo 4000. Gdy upał zelżał powędrowaliśmy na cmentarz Shah-I-Zinda. Niesamowite miejsce. Generalnie wstęp jest płatny, ale my weszliśmy pierwszym otwartym wejściem idąc od strony Registanu i nie było tam budki z biletami. Znajdowała się ona przy wyjściu z drugiej strony cmentarza.

Taksówką za 4000 sumów pojechaliśmy z hotelu do miejsca, gdzie znajdują się pozostałości starej Samarkandy –  Afrosiab. Jest tam ciekawe muzeum z freskami, a kilkaset metrów dalej grób biblijnego proroka Daniela. Okolica jest ładnie zagospodarowana, z dużą liścia zieleni nad rzeką Siob. Po południu pojechaliśmy za 3000 sumów taksówką pod obserwatorium Ulugbeka, gdzie znajduje się dworzec zbiorowych taksówek jadących do stolicy. Można się targować. Dużym wygodnym autem pojechaliśmy do Taszkentu za 30 tysięcy sumów do podziału na 3 osoby. W stolicy mieliśmy czas do wieczora, kiedy to musieliśmy stawić się na lotnisku. Taksówką za 6000 sumów dotarliśmy do kompleksu Khast-Imom, aby zobaczyć najstarszy egzemplarz Koranu na świecie. Wstęp – 5000 sumów i zakaz robienia zdjęć wewnątrz. W jednym z barów w mieście zjedliśmy obiad – rosół i ryż – 8000 sumów. Popołudnie spędziliśmy w Parku Navoi, obserwując jak żyją i wypoczywają mieszkańcy Taszkentu. Za 8000 sumów taksówkarz zawiózł nas wieczorem na lotnisko i odlecieliśmy do Warszawy przez Rygę.