Ganta – Monrovia – Marshall – Harbel – Robertsport

4-10 marca 2019

2 osoby – Maciek i ja

Polecieliśmy liniami TAP z Europy, Maciek z Londynu, a ja z Frankfurtu przez Lizbonę do Abidżanu. Taki bilet na trasie Frankfurt-Abidżan kosztował około 1000zł. Lot powrotny był dużo droższy – z Freetown do Londynu trzeba było zapłacić około  2500zł. Ja otrzymałem bilet na ten odcinek drogi za 20 000 mil w programie Miles and More. Musiał tylko opłacić lotniskowe opłaty co dało sumę około 1200zł. Do Abidżanu lata dość sporo kompanii lotniczych, ale z Freetown czy Monrovii mamy niestety ograniczony wybór.

W Liberii zasadniczo płaci się dolarami liberyjskimi. Kurs wymiany za 1 USD waha się od 160 do 170 dolarów liberyjskich. Jednak nie zawsze warto dokonywać wymiany, gdyż prawie wszędzie amerykańska waluta jest przyjmowana z uśmiechem na ustach. Nawet przy drobnych zakupach. Trzeba jednak pamiętać, aby wtedy mieć drobne, gdyż resztę otrzymamy w dolarach liberyjskich lub w ogóle do nas nie trafi.

Wizę do Liberii można uzyskać w jednej z europejskich ambasad lub, tak jak my, w Abidżanie. Ambasada Liberii zlokalizowana jest w ładnej, willowej dzielnicy i przyjmuje wnioski wizowe zaraz po godzinie 9.00 rano. Jeśli zapłacimy za tryb ekspresowy (10 000 cfa) to wizę otrzymamy tego samego dnia około 14.00. Koszt to 30 000 cfa plus dwa zdjęcia paszportowe.

Wczasy w Liberii nie będą już dzisiaj przypominały tych w Somalii czy Libii. Kraj ustabilizował się znacznie i za sprawą byłej Pani Prezydent i dziś spokojnie już przejedziemy od granicy z Wybrzeżem Kości Słoniowej do granicznej rzeki Mano, gdzie możemy wjechać do Sierra Leone. Północ kraju także wydaje się być stabilna i podróżowanie do Ganty czy Sanniquellie nie nastręcza wielkich trudności. To prawda, że infrastruktura jest w opłakanym stanie, ale najważniejsi przecież są ludzie, którzy chcą o wojnie jak najszybciej zapomnieć.

W Liberii sytuacja przemieszczania się niestety nie jest taka prosta i tania. Praktycznie nie ma większych autobusów międzymiastowych, a pozostają nam jedynie zbiorowe taksówki i rzadko spotykane minibusy. Ceny za bilety także nie są niskie. Często nie ma kompletu pasażerów i zmuszeni jesteśmy płacić za dodatkowe miejsca. Wynajęcie auta terenowego z kierowcą albo zwykłej taksówki to wydatek od 80 do 150 dolarów dziennie. Wiele dróg jest nieprzejezdnych po deszczach i trzeba mieć dużo czasu w zapasie, aby dotrzeć np. z Monrovii do Harper czy Parku Narodowego Sapo.

Wszystkie trzy odwiedzone przez nas kraje, w trakcie tej wyprawy czyli WKS, Liberia i Sierra Leone borykają się z podobnymi problemami sanitarno-zdrowotnymi. Mroczne czasy epidemii ebola z roku 2016 na szczęście są już za nami, ale trzeba pamiętać o malarii i innych chorobach roznoszonych przez komary. Polecam stronę who.int.

Nie ma właściwego przewodnika o Liberii. Nikt jeszcze nie napisał, ale w przewodnikach zbiorowych o Afryce czy Afryce Zachodniej znajdziemy rozdział na temat tego kraju. Większość  informacji trzeba czerpać z internetu, z relacji innych obieżyświatów.

West Africa (rozdział Liberia) – Lonely Planet