Gwinea Równikowa

9 lutego 2020

Gwinea Równikowa

Do niedawna wjechanie do Gwinei Równikowej w celach turystycznych było niemalże niemożliwe. A tym śmiałkom, którym udało się to podkładano pod nogi wszelkiego rodzaju przeszkody. Dzisiaj jest już zupełnie inaczej, to znaczy łatwo o wizę. Tylko, że nikt albo prawie nikt o tym jeszcze nie wie… Zobaczcie jak wygląda gwinejska wyspa Bioko i festiwal Malowania Ciał organizowany w Malabo właśnie w celu przyciągnięcia turystów. Podczas tegorocznej, drugiej edycji rząd gwinejski osiągnął niemały sukces – przyciągnął dwóch turystów – Maćka i mnie.

Zdjęcia

Wideo

Biblioteka

Malabo – Luba – Moka – Riaba – Sipopo – Malabo

Ethiopian Airlines; Kraków – Brazzaville, Malabo – Wrocław. Około 1200zł zapłaciłem za opłaty lotniskowe za taki bilet powrotny i dodatkowo 40 000 mil w programie Miles and More. Normalnie kosztowałoby to około 4500-5000zł. Na lotnisku w Malabo ląduje kilka linii mających połączenia z Europą (np. Lufthansa), ale ze względu na małą konkurencję ceny utrzymują się na wysokim poziomie.

Notatka z trasy (styczeń 2020)

Dzień:

Dzień 1 (17 stycznia 2020)

Ostatecznie wystartowaliśmy z Libreville małym Atr`em po godzinie 14.00 i przed 16.00 staliśmy przed terminalem w Malabo. To była prawie dwa dni opóźnienia. Strażnicy gwinejscy mający rzekomo być postrachem podróżników odprawili nasz szybko i sprawnie. Taksówką za 3000 cfa udaliśmy się do centrum w poszukiwaniu Internet Hostalu, małego przybytku wynajmowanego klientom na godziny. Jest centralnie położony, 10 minut pieszo od katedry i całkiem niedrogi jak na standardy gwinejskiej stolicy – 30 000 cfa za pokój dwuosobowy.

Dzień 2

Po śniadaniu składającego się z omleta, bagietki i herbaty ruszyliśmy z wynajętym kierowcą do Luby i Moki. W Moce jest mała siedziba strażników rezerwatu, gdzie można przy odrobinie szczęścia kilka gatunków naczelnych i wiele ptaków. Z braku czasu ruszyliśmy na krótki spacer po lesie. Udało mi się zobaczyć zielonego turaco w locie. 10 000 cfa zostawiliśmy strażnikowi za taki spacer. Następnie ruszyliśmy w stronę Riaby i dalej do Malabo okrążając w ten sposób całą wyspę Bioko. Kierowca zażądał 50 000 cfa za taką całodniową wycieczkę. Po godzinie 16.00 byliśmy już w Parque Nacional de Malabo, gdzie rozpoczynał się festiwal Body Painting. Prezydent zdecydował się rozpocząć promocje turystyki w niedostępnym kraju i rok temu władze zaprosiły artystów z całego świata zamujących się sztuką malowania ciał. To niesamowity spektakl, gdzie kilkanaście modelek prezentuje swoje wdzięki przed publicznością. Prezydent osiągnął umiarkowany sukces w temacie promocji turystyki – tylko Maciek i ja reprezentowaliśmy turystów z zagranicy. Dwie osoby to dość skromna liczba, ale zawsze trzeba od czegoś zacząć.

Dzień 3

Plantacja Sampaka – to był nasz cel w godzinach porannych. Finca Sampaca wyglądała na zamkniętą, ale jak się okazało to nie sezon na zbieranie owoców kakaowca, więc do kwietnia będzie tutaj cicho. Podobno właściciel – Hiszpan – jest na wakacjach. Zobaczyliśmy suszarnie i dom zarządcy plantacji, która stała się sławna przez film i książę Palmy na śniegu. Potem ruszyliśmy do Sipopo, luksusowej części wyspy, nieopodal stolicy, gdzie prezydent pozwolił zbudować ogromny hotel Sofitel, plażę z piaskiem przywiezionym z Kamerunu oraz ogromne osiedle willi dla jego gości ze świata za jedyne 830 milionów euro. Po południu odbyła się druga część (tak naprawdę to czwarta – pierwsze dwie były tydzień wcześniej) festiwalu malowania ciał.