Blue Dahlia, Black Gold. Daniel Metcalfe.

(Angola, Wyspy Świętego Tomasza i Książęca)

Ta książka to opis podróży z Europy przez Wyspę Świętego Tomasza i Książęcą do Angoli. Gdybym miał polecić jedną książkę o Angoli to byłaby to właśnie ta. Jest po prostu dobra i, co najważniejsze, nie traktuje tylko o mrocznej wojennej przeszłości tego kraju, ale pokazuje kawałek pozytywnego obrazu. Zaledwie dwa pierwsze, krótkie rozdziały opowiadają o podróży autora przez mały, luzofoński skrawek afrykańskiego kontynentu jakim są Wyspy Świętego Tomasz i Książęca. To jednak wartościowy materiał, zważając na fakt praktycznie totalnego braku literatury na temat Sao Tome e Principe.

Cytat:

„He turned to me.`Amigo, if you work on a plantation from four in the morning until night, you don`t have time to keep up oral traditions. Workers didn`t even know the name of their employer. If they asked, they`d be beaten and told to be quiet. That`s what my grandmother told me. Sometimes I want I want to ask her more about our past, but I hold back because I know she will cry. She walks with a terrible stoop. She carried sacks all her life.”

„It is important to remember that the Portuguese did not invent slavery. It was already here in Angola by the time they came, but the colonial Portuguese government…how shall I put it…ordered it, turned it into a big system…”

„When Savimbi was asked by the journalists why he, the crusader for national justice, had taken aid from the devil in the form of apartheid South Africa, he simply replied: `If you are a drowning man in a crocodile-infested river and you`ve just gone under for the third time, you don`t question who is pulling you to the bank until you`re safely on it`”